محمدرضا مروانی

داستان اسارت بدون یک شلیک (1)

شرح عکس:اردوگاه عنبر یا کمپ8 زمستان 63. از راست و ایستاده: محمدرضا مروانی(اهواز).مرتضی قربانی(تهران). حسن تاجیک (کرمان).

نشسته از راست: منوچهر خوینی ها(زنجان) . مجید مطیعیان(تهران)

سه شنبه 7 دی 1361 و من دقیقا 20 ساله بودم، به ایران اسلامی ما جنگی خانمان سوز تحمیل شد. در مسجد کوی نیرو (دوازده امام) در پایگاه مسجد که مزین به نام اولین شهید مسجد، نادر حیاوی بود، مشغول فعالیت های روزمره پایگاه و مسجد بودم. نیمه دوم دیماه برای شرکت در جبهه و آموزش نظامی به همراه دوستان مسجدی (سید رحیم بهشتی، شهید سعید کوتی، شهید محمدرضا حسام آبادی، گودرز عالیپور و شاید سیروس رمضانی و دیگر دوستانی که متأسفانه از یاد برده ام که انشاء الله دوستان به من کمک خواهند کرد.) به پارک کودک زیتون کارگری رفتیم...

6- عبدالوهاب معاوی

بنام خدا

مقدمه

خدایا تو خود گواهی که برای نوشتن این مطلب چقدر با خودم کلنجار رفتم چون می ترسیدم که هم در دنیا وهم در آخرت شرمنده شهدا وخانواده ی معظم اونا بشم ونتونم حق مطلب رو ادا کنم. اگر دراین دل نوشته نام شهیدی که درآن محله بوده از قلم افتاده باشه به بزرگی خود این حقیر را ببخشید.

4- فرهاد جمیلی

سلام

یکی از شب هایی که 3 ساعتی از نیمه شب گذشته بود من و شهیدان عزیز "سعید کوتی" و "نادر حیاوی"سر کوچه (لین 6)نشسته بودیم من به نادر گفتم: برو از تو حیاط خونه تون یه کم غوره (انگور) بکن بخوریم که نادر گفت :

3- علیرضا (فرامرز) جمیلی

باسلام به روان پاك تمامي شهداي اسلام بالاخص شهداي مسجد دوازده امام كوي نيرو.

شهادت غيرت است.

دين شهادت را به دنيا آورد ، تا بي غيرتي فرصت نياورد كه جهان را ، پر بلا كند.

دين ، محمد صلي الله عليه وآله است وشهادت حسين بن علي عليه السلام .

خاطره اين بنده حقير از دو تن از شهداي بزرگوار ، شهيد نادر حياوي و شهيد سعيد كوتي است . اين دو شهيد خصوصيات اخلاقي عجيبي داشتند .

1- سید رحیم بهشتی :

با سلام به تمامی آنانیکه به یاد وخاطره شهداهستند . این حقیر خاطره کوچکی از شهید والا مقام سعید کوتی درسال 61 یک شب قبل از عملیات والفجر مقدماتی در جبهه رقابیه شرهانیه دارم .

محمدرضا مروانی 

داستان اسارت بدون یک شلیک (1)

شرح عکس:اردوگاه عنبر یا کمپ8 زمستان 63. از راست و ایستاده: محمدرضا مروانی(اهواز).مرتضی قربانی(تهران). حسن تاجیک (کرمان).

نشسته از راست: منوچهر خوینی ها(زنجان) . مجید مطیعیان(تهران)

سه شنبه 7 دی 1361 و من دقیقا 20 ساله بودم، به ایران اسلامی ما جنگی خانمان سوز تحمیل شد. در مسجد کوی نیرو (دوازده امام) در پایگاه مسجد که مزین به نام اولین شهید مسجد، نادر حیاوی بود، مشغول فعالیت های روزمره پایگاه و مسجد بودم. نیمه دوم دیماه برای شرکت در جبهه و آموزش نظامی به همراه دوستان مسجدی (سید رحیم بهشتی، شهید سعید کوتی، شهید محمدرضا حسام آبادی، گودرز عالیپور و شاید سیروس رمضانی و دیگر دوستانی که متأسفانه از یاد برده ام که انشاء الله دوستان به من کمک خواهند کرد.) به پارک کودک زیتون کارگری رفتیم...

6-    عبدالوهاب معاوی

بنام خدا

مقدمه

خدایا تو خود گواهی که برای نوشتن این مطلب چقدر با خودم کلنجار رفتم چون می ترسیدم که هم در دنیا وهم در آخرت شرمنده شهدا وخانواده ی معظم اونا بشم ونتونم حق مطلب رو ادا کنم. اگر دراین دل نوشته نام شهیدی که درآن محله بوده از قلم افتاده باشه به بزرگی خود این حقیر را ببخشید.

4-  فرهاد جمیلی

سلام

یکی از شب هایی که 3 ساعتی از نیمه شب گذشته بود من و شهیدان عزیز "سعید کوتی" و "نادر حیاوی"سر کوچه (لین 6) نشسته بودیم من به نادر گفتم: برو از تو حیاط خونه تون یه کم غوره (انگور) بکن بخوریم که نادر گفت : 

3-  علیرضا (فرامرز) جمیلی

باسلام به روان پاك تمامي شهداي اسلام بالاخص شهداي مسجد دوازده امام كوي نيرو.

شهادت غيرت است.

دين شهادت را به دنيا آورد ، تا بي غيرتي فرصت نياورد كه جهان را ، پر بلا كند.

دين ، محمد صلي الله عليه وآله است وشهادت حسين بن علي  عليه السلام .

خاطره اين بنده حقير از دو تن از شهداي بزرگوار ، شهيد نادر حياوي و شهيد سعيد كوتي است . اين دو شهيد خصوصيات اخلاقي عجيبي داشتند . 

1-    سید رحیم بهشتی :

با سلام به تمامی آنانیکه به یاد وخاطره شهداهستند . این حقیر خاطره کوچکی از شهید والا مقام سعید کوتی درسال 61 یک شب قبل از عملیات والفجر مقدماتی در جبهه رقابیه شرهانیه دارم .